De laatste dag

En dan is het zo maar in eens de laatste dag van een verblijf van 3 maanden in Dakar Senegal voor Mercy Ships. Hoewel aan het begin van de reis bekend was dat ik vandaag zou gaan vertrekken, is het toch een vreemd gevoel. Het wordt mensen groeten, waarvan de kans vrij groot is dat ik hen niet meer zal spreken en van anderen is het een afscheid voor een groot aantal maanden. De maanden hier waren goed, maar aan de andere kant merk ik ook wel weer zin te hebben om weer naar huis te gaan met alles wat ik daar zal gaan aantreffen. Maar eerst nog even een korte terugblik op de afgelopen weken.

De laatste dagen regelmatig de onderhandeling in gegaan om de nodige zaken aan te schaffen. Wat ik aan letterlijke zaken mee wil nemen heb ik kunnen aanschaffen en de gedachten die ik in deze maanden op een rij heb kunnen zetten laat ik hier voor wat het is, omdat dit meer voor face-to-face is en dat komt wellicht als ik jullie na thuiskomst weer tref.

De afgelopen week nog twee dagen aan de slag geweest in de ‘galley’ en als verrassing heeft de bakker en ‘galleybuurvrouw’ een overheerlijke taart gebakken. Dit had ik niet verwacht, zodat het daardoor een nog grotere suprise was.

De afgelopen tijd de nodige verzoeken gekregen om spullen mee naar Nederland te nemen om daar te posten of af te geven. Voor zover daar ruimte (en het gewicht het toe zou laten) in mijn bagage voor was kon dat en zou vandaag worden bekeken of het nog paste. Deze restrictie steeds meegegeven, omdat ik eerder had gezien dat soms de indruk wordt gewekt of het idee bestaat dat het slechts een klein pakketje is, maar het dan een behoorlijke omvang blijkt te hebben. In mijn geval was het iets van een brief om thuis op de post te doen en een andere kleinigheid dit wel paste. Ook van een van de African lady’s een verzoek gekregen, maar dat pakket bleek toch wel erg groot te zijn en met alles wat ik zelf al had aangeschaft paste dat echt niet meer in de koffer. Dus helaas moet door haar gezocht worden naar een ander ‘slachtoffer’.

Gisterenavond heb ik – nadat we met de collega’s van de galley nog een drankje in de omgeving van het schip hadden genuttigd - mijn spullen al bij elkaar gezocht. Gelukkig had ik dingen van huis meegenomen die nu op zijn of hier achterblijven. Daardoor bleef er voldoende ruimte om de nieuwe aanschaf veilig in te pakken en mee te kunnen nemen. Met een half uurtje was dit gepiept, om deze morgen de laatste zaken weg te stoppen. De cabine moet namelijk al om 10:00 uur leeg zijn en krijg je een check of je het op een nette manier achter heb gelaten. Gelukkig ben ik deze test glansrijk doorgekomen en is ook hiervoor mijn ‘briefje’ getekend. Een week terug heb ik namelijk een notitie gekregen dat ik door de nodig personen moet laten aftekenen voor dat ik het schip kan verlaten. Op dit moment is het nog één paraaf te gaan, maar dat kan pas als ik echt afscheid ga nemen. Mijn paspoort en vaccinatie boekje krijg ik op dat moment weer terug. Het is vandaag dus vooral zien door te komen voor dat de auto om 18:00 uur naar het vliegveld vertrekt. Een mooi moment dus om deze blog te schrijven en verder de nodige personen gedag te zeggen die deze dag er op uit trekken en niet persoonlijk kunnen komen uitzwaaien.

Morgen avond kan ik weer in het eigen bed slapen. De cabine buurman die elke nacht een aantal dikke bomen aan het omzagen was zal ik dan niet meer horen, zodat ik misschien wel van de stilte wakker ga worden. Overigens hoeven jullie geen medelijden met me te hebben omdat ik misschien onvoldoende nachtrust heb gehad. Ik heb goed geslapen, omdat ik gelukkig oordopjes bij me had om het geluid te dempen. De overlast is wat dit betreft dus beperkt gebleven.

De batterijen van mobiel/laptop en de powerbank zijn gevuld en een mooi moment om deze blog af te sluiten om over een paar uurtjes op reis te gaan. We gaan elkaar hier nog een keer spreken.